Het land van uitersten

We zijn inmiddels alweer bijna twee weken in Peru. Voor mijn gevoel verschilt Peru tot nu toe nog niet heel veel van Ecuador. We zijn natuurlijk vooral langs de kust gereisd, maar in de cultuur en de sfeer lijken veel overeenkomsten te zitten. Wel worden we hier nóg meer aangesproken op straat, wat soms wel eens vervelend begint te worden aangezien het zelden vrouwen zijn die een praatje willen maken. En de mannen willen vaak meer dan een praatje haha, maar zodra ze erachter komen dat we een novio (vriend) hebben, haken ze over het algemeen vrij snel af. Waarin Peru wel erg verschilt is het landschap, zo sta je de ene dag met 35 graden in de woestijn en de volgende met 5 graden tussen de gletsjers.
Zo zijn we bijvoorbeeld naar oude ruïnes geweest van de moche cultuur, wat zich middenin een zandvlakte bevond. De Engelssprekende gids (Peruaanse man van plusminus 65 jaar) vertelde enthousiast over alle ruïnes en gaf ons een rondleiding in het museum. Aangezien de rest van de groep Spaans sprak en een andere gids kreeg, hadden we eigenlijk een privé rondleiding. De gids waarschuwde ons ervoor niet in de zon te lopen, aangezien we dan bruin zouden worden. Toen we vertelden dat we juist graag bruin willen worden, begreep hij hier maar niets van...
De ruïnes waren trouwens prachtig om te zien. Je kunt je niet voorstellen dat mensen vroeger in staat waren zulke enorme gebouwen te maken, sommige stukken hadden wel 5 verdiepingen!
Daarnaast waren er nog veel tekeningen op de muren te zien in allerlei kleuren.
Nadat we de ruïnes en Trujillo achter ons hadden gelaten zijn we vertrokken naar Huanchaco, een plaatsje aan zee. Het weer was hier erg goed en het strand erg mooi dus besloten we om een surfles te nemen. Dit ging best goed (ik kon al bijna staan) totdat mijn plank verkeerd op een golf terecht kwam en ik deze probeerde tegen te houden en mijn duim dubbel ging. Nu heb ik niet vaak wat gekneusd gehad, maar ik weet wel dat het veel meer pijn deed dat dan mijn gebroken arm destijds. De surfleraar vertrouwde het niet helemaal en dus zijn we naar een soort lokaal ziekenhuis gegaan. Nadat de dokter er twee keer in geknepen had en constateerde dat ik mn duim nog wel een beetje bewegen kon, kreeg ik een spuit in m'n bil en pijnstillers mee. Daarnaast moest ik de volgende dag na het ontbijt nog een spuit, maar aangezien we die nacht naar Huarez zouden gaan kreeg ik dus zelf de spuit plus inhoud mee, best bijzonder. Met deze spuit moest ik in Huarez naar een ziekenhuis, maar daar aangekomen bleek dat ze die helemaal niet mochten geven daar. Gelukkig had ik mijn pijnstillers van het ziekenhuis nog, waardoor de pijn gelukkig afzwakte.
In Huarez hebben we een dagtocht gedaan naar de gletsjers. De wandeltocht er naar toe op 4100 meter was erg zwaar! Inspanning op deze hoogte zorgt ervoor dat je gelijk buiten adem bent, dus namen we vaak even pauze. De wandeltocht was het wel waard, want wat was het gaaf om de gletsjers van dichtbij te zien! helemaal als je bedenkt dat we twee dagen ervoor nog naar de ruïnes middenin een zandvlakte zaten te kijken. Na Huarez zijn we vertrokken naar Lima, de hoofdstad van Peru. We zaten in de wijk miraflores, die erg westers aan deed. Hoge gebouwen, de bekende winkels en restaurants (iets met een grote M) en vooral erg mooi, nieuw en schoon in vergelijking met andere plaatsen in Peru. Nu heb ik wel begrepen dat miraflores één van de beste wijken is en dat er ook wel wijken zijn waar je beter niet naar toe kunt gaan. In Lima zijn we ook weer naar ruïnes geweest, hebben we 's avonds een show gezien in een park vol fonteinen en zijn we naar een park geweest waar honderden katten leven, zo lief :)! Ook hebben we een rondleiding gehad in een oude katholieke kerk (oprichter: Fransiscus van Assisi) dit was erg bijzonder om te zien, vooral omdat onder de kerk catacomben zaten waar de botten van zo'n 25.000 mensen lagen. Deze botten lagen allemaal zorgvuldig opgestapeld en soort bij soort, wat toch best een beetje luguber was.

Na Lima zijn we vertrokken naar Pisco, wat bekekent staat om het drankje Pisco Sour, wat in heel Peru erg populair is. Een erg lekker drankje! Het plaatsje daarentegen valt vies tegen. De eigenaar van het hostel in Lima keek al wat bedenkelijk toen we vertelden dat we daarheen gingen en raadde ons het plaatsje Paracas nog aan, maar we hadden het hostel al geboekt. We snappen nu ook waarom het niet in de Lonely Planet (reisgids) staat, want het strand wordt voornamelijk gebruikt door lokale vissers... Het strand ligt dus vol met dode vissen, vermoedelijk de bijvangst, wat een enorme stank geeft! Morgen vertrekken we dus alsnog snel naar Paracas om daar hopelijk wel een mooi strand te vinden. Het is waarschijnlijk de laatste keer daar dat we aan zee zitten en en zulks warm weer hebben, dus daar willen we nog wel even van genieten!:)

Na Paracas gaan we nog naar Nazca, voor de beroemde lijnen om daarna door te gaan naar Cusco voor de incatrail.

adios amigos!